Wyleżakowane portery – degustacja

Odświeżam blog, ponieważ trzeba napisać o porterach, które jakiś czas temu poddałem leżakowaniu. Spróbowałem już wszystkich, a więc warto podzielić się wnioskami po degustacji.

Planowałem leżakować portery przez 4 lata, tak, jak to napisałem w tym wpisie [link], jednak w międzyczasie dowiedziałem się, że optymalnym czasem dla porteru są około 2 lata, więc zdecydowałem się spróbować ich wcześniej. Niektóre stały półtora roku, niektóre 2 lata, a niektóre 2,5. Ponadto, rok po wpisie informującym o leżakowaniu pięciu porterów, do kolekcji dołożyłem jeszcze dwa: Perła Porter i Ciechan.

Zatem bez zbędnego gadania, przejdźmy do wrażeń z degustacji, które odbywały się w różnym czasie, ale notatki z każdej z nich zostały zachowane i zestawione tutaj. Prezentuję piwa w porządku od najgorszego do najlepszego.

Primator Double 24%

Browar Nachod
Ekstrakt – 24
Czas leżakowania – 2 lata

O tym piwie krążą opinie, że nie jest to w ogóle porter, jednak według mnie spełnia warunki tego stylu. Ekstrakt, barwa, palone słody, aromat, smak, wszystko się zgadza (w wersji świeżej). Może tylko jest nieco za słodki. Natomiast po dwuletnim leżakowaniu… jest tragedia. To piwo pachnie, jak bardzo stara nalewka z orzechów. Wyczuwalne są niezwykle silnie nuty utlenienia w stylu porto/sherry, czy też jakichś destylatów z wina. W smaku jest strasznie słodkie, naprawdę bardzo, bardzo słodkie i mocno alkoholowe. Po kilku łykach zrobiło mi się niedobrze. Niewyczuwalne są raczej nuty palone czy czekoladowe, tylko słodko-nalewkowe. Niestety nie byłem w stanie wypić całego. Masakra i dramat.

Ocena ogólna – 1/6

Żywiec Porter

Browar Zamkowy w Cieszynie (Grupa Żywiec)
Ekstrakt – 22
Czas leżakowania – 2 lata

Muszę powiedzieć na początku, że porter z Żywca nie smakuje mi w wersji świeżej. Jest zbyt ostry i alkoholowy. Z tego, co słyszałem wynikało, że po leżakowaniu będzie łagodniejszy, bardziej ułożony i przyjemniejszy w odbiorze. I co mogę powiedzieć? Jest… inny. Raczej nie jest łagodniejszy. W aromacie też przypomina nalewkę orzechową, ale z akcentami czerwonego, wytrawnego wina. Nieco lepiej, niż Primator. W smaku natomiast dominuje również nalewka oraz orzechy włoskie. Niestety wyczuwalny jest też alkohol i to mocno. Czuć, jak rozgrzewa w żołądku. Na szczęście żywiecki porter nie jest aż tak słodki, jak Primator, powiedziałbym nawet, że jest wytrawny, ale nalewkowy aromat i smak sprawia, że również mi on nie smakuje. Ciężko było to wypić.

Ocena ogólna – 2/6

Ciechan Porter

Browar Ciechan
Ekstrakt – 22
Czas leżakowania – 1,5 roku

Porter z Ciechana po wyleżakowaniu nie wyróżnia się specjalnie ani na plus, ani na minus. Właściwie, to najmniej mogę o nim powiedzieć, bo jest dość mało wyrazisty w porównaniu z innymi. Nie zachwyca aromatem, ani smakiem, ale też nie ma w nim rażących wad. Jest trochę alkoholowy, ma niewielki posmak nalewki, ale w smaku głównie obecna jest ciemna czekolada. Tym, co trochę mnie rozczarowało była też znikoma piana i choć na pianę zwykle nie zwracam uwagi, to Ciechan był jedynym porterem, który nie miał ładnej, grubej i trwałej czapki. Ocenić go mogę na połowę skali.

Ocena ogólna – 3/6

Komes Porter

Browar Fortuna
Ekstrakt – 21
Czas leżakowania – 2 lata

W przypadku Komesa, jest już znacznie lepiej. Główną rolę w aromacie i smaku gra suszona śliwka, nie czuć tutaj nalewki. Piwo jest, można powiedzieć, półwytrawne, ponieważ mimo zauważalnej słodyczy, jest lekko cierpkie, tak jakby zawierało taniny (a więc ta śliwka jest jakby z pestką). Wyczuwam też w nim nutę czerwonego wina. Komes sprawia wrażenie szlachetnego trunku i jest bardzo dobry, jednak to nie jest to, co najbardziej spodobało mi się wśród wyleżakowanych porterów, więc nie dostał najwyższej oceny. W sumie dużo bardziej smakowała mi wersja świeża [link], chociaż była to zupełnie inna warka, zatem raczej nie można ich ze sobą porównywać. Możliwe, że Komes z tej warki, którą piłem na świeżo, zestarzałby się zupełnie inaczej.

Ocena ogólna – 4/6

Imperator Bałtycki – pierwsza warka

Browar Pinta
Ekstrakt – 24,7
Czas leżakowania – 2,5 roku

Pierwsza warka Imperatora Bałtyckiego zrobiła na mnie olbrzymie wrażenie (a trzecia jeszcze większe), więc postanowiłem go również wyleżakować, żeby zobaczyć, co się zmieniło. Otóż na pewno nie zmieniła się goryczka, która pozostała na bardzo wysokim poziomie. To wyróżnia Imperatora na tle innych porterów. W aromacie i smaku dominuje kawa (bardzo mocno) i ciemna czekolada. Posmak nalewki jest minimalny, niemal niewyczuwalny i w tym stężeniu zupełnie mi nie przeszkadza, przypomina on jednak o fakcie, że mamy do czynienia z piwem wyleżakowanym i utlenionym. Alkohol jest słabo wyczuwalny, ale szybko dają się we znaki efekty jego działania. Podsumowując, wyleżakowany Imperator jest bardzo dobry, ale jednak bardziej smakował mi na świeżo, kiedy miał w sobie więcej smaku chmielu i nie miał nut nalewkowo-utlenionych, za którymi nie przepadam. Mimo wszystko dalej robi wrażenie.

Ocena ogólna – 5/6

Perła Porter

Perła Browary Lubelskie
Ekstrakt – 22
Czas leżakowania – 1,5 roku

Od razu powiem, że naprawdę warto leżakować! Piwo jest niesamowicie łagodne, gładkie, aksamitne, kremowe, ułożone. W aromacie dominuje czekolada z nutą kawy i suszonych owoców. Smakuje natomiast zupełnie tak, jak kawa z mlekiem z posmakiem orzechowym. Alkohol jest w ogóle niewyczuwalny, tak jakby go nie było. Aż dziwne, że ekstrakt  to 22, a pije się tak, jakby to było 12. To jest właśnie ten rodzaj porteru, który lubię najbardziej. Nie ma tutaj żadnych nut nalewki czy koniaku. Słodycz nie jest przytłaczająca, ale piwo nie jest też wytrawne i cierpkie. Naprawdę dobre piwo.

Ocena ogólna – 6/6

Porter Warmiński

Beowar Kormoran
Ekstrakt – 21
Czas leżakowania – 2 lata

Porter Warmiński z Kormorana po wyleżakowaniu był bardzo podobny do tego z Perły. Również bardzo łagodny i kremowy. W smaku też przypominał czekoladową kawę z mlekiem, bez nut utlenienia i cierpkości. Cóż, nie będę się więcej powtarzał, bo opis z Perły pasuje też do tego piwa, mogę jedynie przyznać, że Porter Warmiński był troszeczkę lepszy. Po prostu idealny. Takie portery mogę pić naprawdę z przyjemnością. Pierwsze miejsce w pełni zasłużone.

Ocena ogólna – 6/6

Podsumowanie

Eksperyment wykazał, że nie każdy porter po leżakowaniu jest bardzo dobrym piwem. Przynajmniej dla mnie. Muszę przecież zaznaczyć, że to jest mój, bardzo subiektywny punkt widzenia i na pewno znalazłoby się wiele osób, które uwielbiają nalewkowo-koniakowe nuty. Im na przykład porter z Żywca bardzo by smakował, więc miejsca w rankingu byłyby zupełnie inne. Mnie akurat takie smaki nie podchodzą, dlatego te piwa, które ich nie miały, zostały ocenione najwyżej. Szokować może pozycja porteru z Perły nad Imperatorem Bałtyckim, ale cóż, tak wyszło, więc nie mogę tu skłamać. Zapewne narażę się na śmiechy i drwiny, no bo przecież Imperator najlepszy jest i tyle, a Perła to przecież syf i koncern, no ale cóż, moje zdanie jest najmojsze! 😀 Powiedzieć mogę tyle, że w wersji świeżej, Imperator jest znacznie, znacznie lepszy od Perły Porter. Z siedmiu piw, które przetestowałem, dwa były dla mnie nieprzyswajalne (w tym Primator okazał się być szczególną tragedią), pozostałe natomiast były jak najbardziej do wypicia, zatem polecam leżakować portery. Wychodzą naprawdę ciekawe rzeczy, często niespodziewane. Dlatego już niedługo będę szykował kolejny zestaw, który zniknie w piwnicy na dwa lata. 😉